تفاوت EPON و GPON

PON یک ساختار شبکه نوری است که از توپولوژی های مختلف فیبر نوریبرای ارائه یک شبکه broadband استفاده می کند. یک شبکه فیبر بکه به جای تجهیزات Active مانند amplifiers و repeaters و shaping circuits فقط از فیبر و تجهیزات Passive مانند Spliter ها و کابل های نوری استفاده می کند.هزینه این گونه شبکه ها به طور قابل توجهی کمتر از شبکه هایی است که تجهیزات Active را مورد استفاده قرار می دهند.

اضافه کردن عناصر Active برای شبکه های مخابراتی و کامپیوتری نه تنها باعث افزایش هزینه های اسقرار شبکه می گردد بلکه بهره برداری و نگهداری از این نوع شبکه ها ، نیازمند مدیریت و تمرکز آن توسط نرم افزار و سخت افزار هایی در همان سطح است.معماری PON این هزینه های غیر ضروری را کاهش داده و د نتیجه استفاده از PON مزایای بسیاری در هنگام طراحی ، نصب ، راه اندازی ، توسعه ، تعمیر و نگهداری به همراه دارد.

در واقع PON یک شبکه مخابراتی است که ارتباط را از یک نقطه به نام OLT به چندین نقطه به نام OLT به چندین نقطه به نام ONU/ONT در بستر فیبر نوری برقرار می کند و یک ساختار شبکه (Point to multipoint (PMP ایجاد می نماید.

در این روش برای تقسیم سیگنال نوری تقسیم کننده ها Spliter بدون نیاز به مصرف جریان الکتریکی و به صورت غیر فعال می باشند. معمولا هر فیبر نوری بین 32-128 مشترک را پوشش می دهد.

مزایای PON:

فراهم نمودن خدمات درمسافت های طولانی تا 20 کیلومتر بین مراکز ارائه خدمات و کاربران ( در حالی که با خط دیجیتال DSL حداکثر فاصله فقط 5 کیلومتر می باشد).تقلیل هزینه ها در اجرا و تعمیر و نگهداری به دلیل استفاده از عناصر پسیو امکان استفاده از پهنای باند بسیار بالا برای استفاده از خدمات متنوع که این پهنای باند برای هر واحد استفاده کننده از شبکه PON به میزان 5Gbps می باشد.

انعطاف پذیری بالا

هزینه بهره برداری و نگهداری بسیار پایین

تاریخچه PON

ابتدا به جهت درک راحت تر ساختار تکنولوژی PON و بازار هدف این تکنولوژی تاریخچه آن را مرور خواهیم نمود.

تکنولوژی PON در اواسط دهه ی 1990 به وجود آمد ، زمانی که گروهی از مهمترین اپراتور های شبکه کنسرسیوم FSAN) Full Service Access Network) را بنیان نهادند.

نتیجه ی این کوشش اولیه ، سیستم PON155-/622-Mbit/sec مشخص شده در سری استاندارد های ITU-T G.983 بود.

این سیستم به سیستم پهنای باند (PON(BPON یا سیستم (ATM PON(APON نیز مشهور است، زیرا از ATM به عنوان پروتکل حامل خود استفاده می کند.

با گذشت سالها ، استاندارد های مختلف PON ایجاد شده است . در اواخر دهه 1990 ، اتحادیه بین المللی ارتباطات (ITU) استاندارد APON را ایجاد کرد که از روش انتقال آسنکرون (ATM) برای انتقال بسته های طولانی استفاده می کرد.

از آنجا که دیگر از دستگاه خودپرداز استفاده نمی شود، نسخه جدید تری به نام پهنای باد PON یا BPON ایجاد شد.این استاندارد به عنوان ITU-T G.984 تعیین شده ، 622 مگابایت بر ثانیه در پایین دست و 155 مگابایت بر ثانیه در بالا دست را ارائه می دهد.

در حالیکه BPON ممکن است هنوز هم در برخی سیستم ها مورد استفاده قرار گیرد ، اکثر شبکه های فعلی از GPON یا GIGABIT PON استفاده می کنند.

استاندارد ITU-T G.984 است. این موتور 2.488 گیگابایت بر ثانیه در مکان های نزدیکتر و 1.244 گیگابایت بر ثانیه در نقاط دور دست ارائه می دهد.

تفاوت بین شبکه های فیبر نوری EPON و GPON چیست؟

در مقایسه ی سیستم های PON ، مانند APON ، EPON یا GPON ، با فرض نرخ ارسال مساوی 1.25 Gbits/sec ، با اطمینان میتوان گفت که قیمت خود سیستم در همه ی آن ها بسیار نزدیک است .

بخش بزرگی از هزینه ی سیستم ، بابت واسطه ی نوری وابسته به پروتکل PON است. بقیه ی اجزای سیستم نیز به همین صورت و بر طبق مدار های مجتمع با کاربرد خاص (ASIC) و دیگر اجزای استاندارد قیمت گذاری می شوند.

با فرض هزینه ی یکسان برای خود سیستم ها ، بازدهی تنها فاکتور مهم در تعیین هزینه ی هر بیت ، یا میزان ”بیت های سودمند” است که می توان از هر شبکه انتظار داشت.

شبکه ای با بازدهی 100% ، 1.25 Gbits/sec ظرفیت پذیرش آزاد فراهم می کند ، در حالیکه شبکه ای با بازدهی 50% تنها 622 Mbits/sec ظرفیت دارد. در نتیجه دو سیستم برای ارائه ی همان میزان ظرفیت مورد نیاز است ، و هزینه ی فعالیت شبکه دو برابر می شود.

EPON

انستیتوی مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) استاندارد جدیدی تحت عنوان PON را توسعه داده است. بر اساس استاندارد اترنت 802.3 ، EPON 802.3ah یک شبکه منفعل مشابه با برد تا 20 کیلومتر را مشخص می کند. از WDM با همان فرکانس های نوری مانند GPON و TDMA استفاده می کند.

نرخ داده خط خام در هر دو جهت پایین دستی و بالا دستی 1.25 گیگابایت بر ثانیه است. بعضی اوقات شبکه ای را که به آن Gigabit Ethernet PON یا GEPON گفته می شود ، می شنوید.

EPON مبتنی بر اترنت IEEE802.3 می باشد که برای پشتیبانی از اتصالات نقطه به چند نقطه (P2MP) اصلاح شده است و ترافیک اترنت را به صورت طبیعی انتقال می دهد و تمام ویژگی های اترنت را به طور کامل پشتیبانی می کند ، در حالیکه GPON یک پرو تکل انتقال است که از طرف ITU-T معرفی شده است و در جایی که خدمات اترنت با رابط های اترنت OLT و ONT سازگار باشد و در طول یک ساختار فریم همزمان مخالف از انتها به انتها حمل شود استفاده می شود.

EPON و GPON نسخه های محبوب شبکه های نوری (PON) هستند این شبکه ها دسترسی همزمان به سرویس های TRIPLE-PLAY را ممکن می سازد .

سایر کاربرد ها شامل ارتباطات شبکه های سلولی ، شبکه های Wi-Fi و حتی سیستم های آنتن توزیع شده (DAS) است. تفاوت های اصلی بین آنها در پروتکل هایی که برای ارتباطات پایین دست و بالا وست استفاده می شود نهفته است.